วัดหัวข่วง กรมศิลปากรได้ดําเนินการขุดแต่งและบูรณะครั้งล่าสุดปีพ.ศ.2531 วัดหันหน้าไปทางทิศใต้ประกอบด้วยวิหารและเจดีย์ที่มีฐานแยกจากกัน วิหารมีผังเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าวางตัวตามแนวทิศเหนือ-ใต้ เจดีย์ตั้งอยู่ด้านหลังของวิหาร มีฐานเป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัสมีกําแพงแก้วล้อมและลานประทักษิณ โดยรอบด้านตะวันตกของกําแพงแก้วมีฐานศาลาก่อด้วยอิฐรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัสวางติดกับกําแพงแก้ว

จากการขุดค้นทางโบราณคดีพบชิ้นส่วนสถาปัตยกรรม ประติมากรรมและโบราณวัตถุที่ทําจากดินเผาและโลหะ ประกอบด้วย พระดินเผาและพระพิมพ์ ดินเผาต่างๆ ที่มีอายุตั้งแต่สมัยหริภุญไชยจนถึงสมัยล้านนาตอนปลาย (ราวพุทธศตวรรษที่ 17-24) นอกจากนี้ยังพบภาชนะดินเผาจากแหล่งเตาสันกําแพง เตาสันทราย เตาวังเหนือ เตาเวียงกาหลง เครื่องถ้วยจากประเทศจีนและเวียดนาม เมื่อพิจารณาจากโบราณวัตถุที่พบสามารถกําหนดอายุโบราณสถานแห่งนี้อยู่ในราว พุทธศตวรรษที่ 17-25

ที่มา ป้ายประชาสัมพันธ์จุดด้านหน้าโบราณสถานนั้น