ประวัติความเป็นมา พุทธศตวรรษที่ 21-22
ไม่ปรากฏชื่อและประวัติศาสตร์ความเป็นมาของวัดในเอกสารทางประวัติศาสตร์ พระอุดจึงเป็นชื่อที่ชาวบ้านทั่วไปใช้เรียกกัน ซึ่งปัจจุบันได้รับการบูรณะแล้ว โดยแบ่งออกเป็น 4 กลุ่ม คือ

• กลุ่มที่ 1 ประกอบด้วย เจดีย์ตั้งอยู่หลังวิหารขนาดใหญ่ สร้างหันหน้าไปทางทิศตะวันออก ปัจจุบันองค์เจดีย์เหลือเพียงฐานเขียงจัตุรัสซ้อนกันสามชั้น ถัดขึ้นไปเป็นบัวคว่ำและหน้ากระดาน ส่วนบนพังลงมาหมดแล้ว
• กลุ่มที่ 2 ตั้งอยู่ทางทิศเหนือของกลุ่มที่ 1 ลักษณะเป็นฐานอาคารโถง 2 หลัง
• กลุ่มที่ 3 เป็นฐานอุโบสถรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า หันหน้าไปทิศตะวันออกตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของกลุ่มที่ 2
• กลุ่มที่ 4 เป็นฐานอาคารรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า ผนังอาคารสร้างขยายใหญ่ขึ้นในสมัยหลัง อาคารนี้มีกำแพงแก้วล้อมรอบ ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของพื้นที่วัด
  

ลักษณะความสำคัญ/จุดเด่น
วันนี้นับว่าเป็นวัดที่มีขนาดใหญ่อีกแห่งหนึ่งของชุมชนในสมัยเวียงกุมกามและล้านนา น่าจะมีส่วนประกอบทางสถาปัตยกรรมและอาคารอย่างอื่นอีกในบริเวณ แต่อาจถูกทำลายลงไปแล้วหรืออาจยังคงฝังอยู่ใต้ดิน อย่างไรก็ตามจากรูปแบบทางสถาปัตยกรรม จารึกบนแผ่นอิฐและภาชนะดินเผา สามารถกำหนดอายุสมัยได้ราวพุทธศตวรรษที่ 21-22

ที่มา https://culture.mome.co/watphraut/