ตั้งอยู่บ้านต้นงิ้ว  หมู่ที่ 2  ตำบลสันผักหวาน  อำเภอหางดง  จังหวัดเชียงใหม่  ประวัติความเป็นมาไม่ปรากฏหลักฐานแน่ชัด 

ทราบเพียงว่าเกิดในยุคประวัติศาสตร์  สมัยเชียงแสน / ล้านนา  มีอาณาบริเวณเนื้อที่ประมาณ 10 ไร่ 71.98 ตารางวา 

         ลักษณะทางสถาปัตยกรรมและศิลปกรรม  โขงประตู  ลักษณะเป็นมณฑปก่ออิฐถือปูนย่อเก็จ 1 ชั้น หลังคาสอบขึ้นด้านบนแนวเหนือ – ใต้  เป็นประตูทางเข้าลักษณะเป็นซุ้มลดที่ย่อเก็จเพิ่ม 2 ชั้น  เป็นเสาซุ้มผนังด้านทิศตะวันออก – ทิศตะวันตกต่อกำแพงแล้วยื่นออกไปในตอนกลางผนังย่อเก็จเพิ่ม 1 ชั้นเป็นซุ้มหลอก  บริเวณรอบ ๆ เป็นอิฐก่อขึ้นเป็นกำแพง  เรียกว่า  กำแพงแก้ว  ล้อมรอบอาณาบริเวณที่เป็นลักษณะเนินโบราณสถาน

         ปัจจุบันมีสภาพชำรุดทรุดโทรมลงตามกาลเวลา  ส่วนใหญ่เหลือแต่ฐานมีดินปกคลุม  คงเหลือสภาพสมบูรณ์แต่ซุ้มโขงเท่านั้นที่ยังสามารถเป็นรูปทรงและลวดลายปูนปั้นที่ประดับอยู่

         กรมศิลปากรได้ขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถานเมื่อปี พ.ศ. 2543  ต่อมาได้มีการสำรวจและบูรณะตั้งแต่ปี พ.ศ. 2548  จนถึงปัจจุบันยังคงมีการบูรณะอย่างต่อเนื่อง  และในช่วงเดือนตุลาคม  พ.ศ. 2555  ได้มีการค้นพบแหล่งน้ำลักษณะเป็นน้ำผุดขึ้นจากใต้ดิน  เชื่อกันว่าเป็นบ่อน้ำทิพย์ มีประชาชนจำนวนมากนำไปรักษาอาการเจ็บป่วยตามความเชื่อ  

ที่มา sunpukwan.go.th